Lou Tresor dóu Felibrige - page 693

CUBERTOUIRADO
(LA)
CUEISSO
cubertouira,
ctjbertoumat
(1.),
ado,
part.
Couvert, erte.
R.
cubertouira.
cubertouirado
(la),
n.
de 1.
La Couver-
toirade
(Aveyron),
où l'on
voit
une
belle
in¬
scription
en
langue
romane.
11.
cubertouira.
cubertouiras,
coubertouiras
(l.),
S.
m.
Grand
couvercle,
v.
curbecclas.
prov.
rouerg.
Cado oulas
Trobo
soun
coubertouiras.
R.
cubertouirc.
cubertouire
(rom.
cubortor,
cobertor,
esp.
*cobertor,
it.
copertejo,
lat.
cooparto-
rium),s.
m.
Couvercle,
en'Limousin,
v.
cur¬
becèu.
cubertouiro,
cubertouro
(toul.),
cou-
bertouiro,
coubertoulo
(1.),
cobour-
touiro
'(rouerg.),
(cat.
cubcrtora,
b. lat.
co-
pertoria),
s.
f.
Couvercle
de
marmite
ou
de
chaudron,
v.
cúrbocello
;
cymbale,
v.
cim-
balo
;
couverture,
v.
cubcrto.
prov.
rouerg.
Cado toupi
trobo
sa
coubertouiro.
R.
cubertouira.
cubertoun,
cuvertoun
(rh.),
couver-
toun,
coubertoun,
cubertou(l.),
cuver-
tou
(d.),
coubërtou,
croubertou
(lim.),
s. m.
Petite couverture,
couvre-pied,
v.
va-
noun;
tavaïolle, lange
de
parade,
v.
lani
;
petit
toit,
v.
tèulissoun
;
couvercle,
en
Lan¬
guedoc,
v.
curbeccu.
Pren
un
linçòu,
uno
flassado,
Un
cabessau,
un
cuberloun.
s.
lambert.
Lous coubertous
das
plais
simplomen de
fèr-blanc.
j. daubian.
R.
cuberto,
cubcrt.
cubertouxo,
s.
f.
Petite
couverture,
cou¬
verture
légère,
v.
cuberteto.
La
niue,
quand
dermon
H ebatouno,
Tire
plan-plan
sa
cubertouno.
mirèio.
R. cuberto.
cubertour
(rom.
cubertor),
s. m.
Drap
de
lit
en
laine,
dans
les
Alpes,
v.
bourras.
R. cubcrta.
cuberturié,
couberturiè
(1.), (rom.
co-
bcrturier),s.
m.
Couverturier,
v.
cubcrtairc.
R. cuberturo.
cuberturo,
couberturo
et
couverturo
(1.),
(rom.
cobertura, coopcrtura, cat.
cu¬
bertor
a,
esp.
cobertura, b. lat.
copertura),
s.
f.
Couverture,
v.
cuberto,
parcho
;
couver¬
cle,
en
Languedoc,
v.
cubertouiro
;
protec¬
tion, prétexte,
v.
escampo.
Recouneguèt la cuberturo.
c.
brueys.
R.
cubert.
cuBESOUiv,
cuvASou(lim.),
s.
f.
Cuvaison,
v.
boulisoun.
R. cuba 2.
CUBETO,
CUVETO
et ESCUVETO
(lim.),
s.
f.
Cuvette,
en
Rouergue
et
Languedoc,
v.
bacin,
conco.
R.
cubo.
cubi,
cúbic(1.
g.),
ico
(cat.
cubich,
it.
esp.
port,
cubico, lat.
cubicus), adj.
t.
se.
Cubi¬
que.
Racino
cubico,
racine
cubique.
CUBIÉ,
CUVIÉ
(lim.),
CUBIÈ
(rouerg.),
cu-
BÈI
(g.),
s. m.
Lieu où
sont
les
cuves,
cellier,
en
Gascogne,
v.
ciiai,
croto,
tinaliè
;
cuvier,
grande
cuve
à l'usage des
tanneurs
et autres
métiers,
v.
cauquicro.
R.
cub, cubo.
CUBIERETO,
n.
de
1.
Cubiérettes (Lozère).
R.
Cubiero.
cubiero,
cubièiros
(1.),
n.
de 1. Cubières
(Aude,
Lozère).
prov.
Quand lou
gourg
de Bouchard
asoundara,
Camps
e
Cubiero
empourtara,
dicton usité
à
Saint-André
(Aude).
cubitau, cubital
(1.),
alo
(cat.
esp.
cubital,
lat.
cubitalis), adj.
t.
se.
Cubital,
aie.
cubjat,
cuJAT(rom. Cujat, Cuzac, Cub¬
zac,
b. lat.
Cubzacum),
n.
de 1. Cubjat
(Dor-
dogne).
Cubla,
v.
crevela.
cublanco,
s.
f.
Bergeronnette,
en
Gasco¬
gne, v.
galo-pastre,
guigno-co.
La
cublanco,
lou
coutouliéu.
g.
d'astros.
R.
cuou,
blanco.
Cuble,
v.
crible;
cublepowr
club.
cubo,
cuvo
(lim. d.), (rom.
esp.
port,
cu¬
ba,
lat. cupa),
s.
f.
Cuve,
en
Gascogne,
v.
bouliclou,
cub, tino; vaisseau
dont
on
se
sert
pour
le
transport
de
la
vendange,
en
Rouer¬
gue, v.
cournut
;
grande
auge
de
pierre,
v.
piso
;
Lacube,
nom
de fain.
gascon.
Vin de rai de
cubo, vin de mère
goutte
;
li cubo
de
Sassenaqe,
nom
qu'on
donne
à
deux cavités
des
environs
de
Sassenage
(Isère):
la
légende du
pays
dit qu'autrefois
ces
cuves
de rocher
s'emplissaient d'eau,
quand
l'année
devait être
abondante
en
blé
et
en
vin;
l'is-
clo de
Cubo, l'île
de
Cuba.
prov.
bord.
Quand
trouno
en
febrèi,
Plego
la
cubo
e
mel-la
sati
granèi.
prov. gasc.
Quand
plau
en
abriéu,
Plcgnen
cubos
e
barriéu.
R. cub.
cubot,
s. m.
Caveau,
en
Languedoc,
v.
croutoun.
R. cub.
cubouch,
s. m.
Partie exposée
au
couchant
et
la
moins
large d'une
toiture
ou
d'un
coteau,
en
Gascogne. R.
eu,
bouch.
Cubre-cap,
v.
cuerbe-cap
;
cubre-cèl,
cu-
brecèl,
v.
curbecèu
;
cubre-fiò,
v.
cuerbe-fiò
;
cubro-plat,
v.
cuerbe-plat;
cubri,
v.
curbi;
cubricèl,
v.
curbecèu;
cubrido,
v.
curbido
;
cubrisou,
v.
curbisoun.
cubzac
(rom.
Cubzac),
n.
do 1.
Cubzac
(Audo,
Gironde),
v.
Cubjat.
prov.
Las
filbos de
Cubzac
Se
destupon
lou
cuou
pèr s'amaga
lou
cap.
cubzagués,
eso,
adj.
et
s.
Habitant de
Cubzac.
R. Cubzac.
cuc,
uco,
adj. Obscur,
sombre,
noir,
en
parlant
du
temps,
dans
l'Aveyron,
v. escur,
sourne,
trurn.
Es
cuc,
il
fait nuit,
sombre. R.
cuca,
ctuca.
cuc,
n.
de 1. Cuq
(Lot-et-Garonne)
;
Cuq-
Toulza,
Cuq-lez-Vielmur (Tarn); Cuq,
Decuc,
noms
de
fam.
Iang. R.
cuco.
Cuca
(fermer les
yeux),
v.
cluca
;
cuca
(hu¬
mer),
v.
chuca.
cccha,
v. a.
Tasser, entasser,
v.
acucha
plus
usité
;
pour
presser,
chasser,
v.
coucha 2.
R. cucho.
Se
cucha, v. r.
Se
percher,
en
Forez,
v.
quiha.
R. cucho.
cuchado, cucha
(d.),
cuchado,
cucharo
(rouerg.),
s.
f.
Ce
qu'on
fait cuire
en
une
fois,
fournée
de
pain,
v.
cuecho
;
pour
tas,
v.
cu¬
cho.
Uno cucha de
caus,
de
peis,
De tarlifleis
e
de
naveis.
a.
boissier.
R.
cuecho.
cuchau,
s. m.
Perchoir,
en
Forez,
v.
ajou-
cadou. R.
cucha.
cucho, cuco
(m.),
cusso
(bord.),
(it.
cue-
cia, couche
;
irl.
coiche, montagne),
s.
f. Tas,
monceau, v.
molo
;
comble d'une
mesure, v.
coumoutun
;
butte,
coteau,
en
Dauphiné,
v.
touret;
Cuque,
quartier
du territoire d'Aix
;
pour
couche,
coucho
;
pour
cuisse
,
v.
cueisso.
Cuclio de
fen,
petit
tas
de foin
qui, réuni
à
d'autres,
sert
à faire
une
meule,
veillote
;
cucho de
bos,
tas
de bois
qu'on met
dans le
four pour
le
chauffer;
cuco
de
fumiè, fumier
soigneusement entassé.
Rabaio-lei
en un
mouloun
Pèr n'en faire
uno'cuco
au
pèd de
l'EIicoun.
p.
bellot.
Aquéu bal,
cuco
de brutici,
Que
trevavo
lou libertin.
id.
cuchoun, cuchou
(d.),
quichouiv
(for.),
(for.
lyon.
cuchon,
b.
lat. cucho),
s. m.
Petit
tas,
amas,
noyau
d'un
gerbier, meule
do
foin
ou
de
gerbes,
v.
mouloun,
tapoun; le
co¬
chonnet,
au
jeu
de boule,
v.
bouchoun, le.
R. cucho.
cuchoujîa,
v. a.
Mettre
en
tas,
v.
acuchou-
na, encuca.
R. cuclioun.
685
cuchounas,
s. m.
Gros
tas,
v.
moulounas_
r.
cuclioun.
cuchounet,
s. m.
Petit
tas,
v.
moulounet.
R.
cuchoun.
cuco
(rom.
cat.
esp. cuca,
cat.
cuch),
s.
>t.
Chenille,
vermisseau,
v.
toro;
artison,
mite,
v.
arto
; ver
luisant,
en
Gascogne,
v.
luseto
;
lente, œuf de
pou,
dans l'Aude,
v.
lende
;
femme
perfide,
v.
espino.
Esperen qu'auran
pas
la
cuco.
a.
f0urès.
Sausso
à
fa peta
las
cucos, sauce
fort
épi—
cée.
cuco,
rs.
f.
Rainette,
grenouille
verte,
en
Querci,
v.
reineto.
L'arigelus dóu
se
retrounis
E l'on entend
canta
la
cuco.
b.
cassaignau.
cuco
(b. lat. huca,
coiffure
;
v.
ail. heuke,
cape),
s.
f.
Huppe d'un oiseau,
en
Dauphiné,
v.
capclut, tufo
;
pour
tas,
monceau,
v. cu¬
cho.
cucugnan,
n.
de
1.
Cucugnan
(Aude).
Lou Curat de
Cucugnan, lou, Mage
de
Cucugnan,
contes
provençaux
de J.
Rouma-
nille.
cucuGXAMJ.v,
E\co,
adj.
et
s.
Habitant de
Cucugnan.
11. Cucugnan.
Cuculhado,
v.
couquihado
;
cuculhat,
v.
couquiha
;
Cuculiero,
v.
Cuguliero
;
cucumel-
lo,
v.
coucoumello.
cucuour
(lai.
cucullus, coqueluchon),
s.
m.
Copeau,
dans les
Alpes,
v.
coupbu.
Cucuraca,
v.
cacaraqueja
;
cucurèu,
v.
cou-
courèu.
cucurloun,
s. m.
Le Cucurlong,
rocher
des environs de
Biarritz.
R.
cugulhoun.
cucùrni,
n. p.
Cucurny,
nom
de fam.
mars.
R.
cubrni?
cucuROUiv
(b. lat.
Cucuronum, Cucuro),
n.
de 1. Cucuron
(Vaucluse).
Il
y
a
un
Coucouron dans l'Ardèche,
un.
Cuguron
en
Gascogne
et
un
Cuqucron dans
les
Pyrénées; Cocuron,
nom
de fam.
gasc.
R.
cugulhoun,
coucoulou.
cucurounen,
Exco,
adj. Habitant
de
Cu¬
curon, v.
decinaire. R. Cucuroun.
Cucurucho,
cucuruchoun,*v.
coucoulucho,
coucouluchoLin
;
cuda,
v.
cuja.
CUDIÉ,
n.
p.
Cudier,
n.
de
fam.
prov.
R.
es-
cudiè.
Cudilhou pour
curilhou.
cudos,
n.
de 1. Cudos
(Gironde).
Cue,
cufich,
uecho. part.
p.
du
v.
couire
;
cuébri, uebres, uebre,
uebron,
v.
curbi.
cuérris
(rom.
Cucbries, b. lat. Castrum
de
Cobrio),
n.
de
1.
Cuébris (Alpes-Mariti¬
mes).
cuech,
n.
de
1. La
vau
de Cuech, quartier
du territoire de
Salon
(Bouchos-du-llhône).
R. cucho.
Cuech, uecho,
part.
p.
du
v.
couire
;
cue-
chado,
v.
cuchado.
cuecho, cueicho
(narb.),
cuesso
(lim.),
kiuecho,
kiucho
(rh ),
kiociio
(1.),
kèito,
coito
(1. g.),
(rom.
cuecha,
cueita,
cat.
cui¬
ta),
s.
f.
Cuite,
fournée,
v.
fournado
;
cuis¬
son,
coction,
v.
couiesoun;
quantité de blé
qu'on
fait moudre à la fois,
mesure
de trois
setiers,
en
bas
Limousin,
v.
mòuto.
Licume cle bono
cuecho, légume
de facile
cuisson,
v.
couchiéu, couchouire.
N'a
janiai de cuecho
au
four.
t.
aubanel.
Dans les
Alpes, autrefois,
on
cuisait du
pain
pour
tout
un an, v.
calenda.
11. couire.
Cueie,
v.
culi
;
cueifa,
v.
couifa.
cuelME,
s.
p.
Partie pourrie
d'un arbre,
en
bas
Limousin,
v.
cinso. R.
couima.
Cueir,
v. cuor
;
cueire,
v.
couire;
coueisi-
nié,
v.
cousinié
;
cueissau,
v.
cuissau.
cueisso,
cuesso
(d.)
,
kiueisso
(rh.),
kièisso,
kioisso,
kèisso
(lim.),
coisso,
còissi
(d.),
couecho
(g.),
cuic.iio
(a.),
cu¬
cho, cuche
(bord.), (rom. coissa,
coexa,
cat. cuxa,
it. coscia,
port.
lat.
coxa),
s.
f.
Cuisse,
v.
garro.
1...,683,684,685,686,687,688,689,690,691,692 694,695,696,697,698,699,700,701,702,703,...2382
Powered by FlippingBook