Lou Tresor dóu Felibrige - page 1642

430
OUBLICAMEN
(esp.
oblicuamente,
it. obli-
quamente,
port,
obliquamente),
adv. Obli¬
quement,
v.
de biais, de
bescaire, de
can¬
teu,
de
galis. R. oublie.
óublida,
oublida
(1.),
oblida, oumbli-
da
(g.), óubluda (périg.),
emblida,
emblu-
da
(querç.),
eblida
(viv.),
eibluda
(for.),
asóubl1da,
assoublida,
dassoüblida
,
dessoublida,
doublida,
(1.),
oublia, eis-
soublia,
eichoublia, eissublia,
essu-
blia
,
eiciiublia
(a.),
essoübla
(for.),
eissubla
,
essibla
(d.),
estoubia
(a.)
,
(rom. oblidar,
ombliar,
ublidar,
eyssobli-
dar,
yssoblidar,
cat.
oblidar,
esp.
port,
ol-
vidar,
it.
obbliare),
v.
a.
Oublier,
omettre,
négliger,
v.
demembra,
destenembra, de-
mentega,
desôublida,
escourda.
Oublido-lou,
oubluedo-lou
(périg.),
ou¬
blie-le
;
l'óublidarai
pas,
je
ne
l'oublierai
pas ;
m'ôublide toujour
de iè lou dire, j'ou¬
blie
toujours
de
le
lui dire
;
n'av'es mai òu¬
blida
que ço que
ièu
n'en
sabe,
vous
en
sa¬
vez
mille
fois
plus
que
moi.
prov.
Bon
ami
es
aquéu
que
jamai
nous
óublido.
Quau
saup
viéure,
saup
óublida.
Quau
a
bèn nada, jamai l'ótiblido.
Dieu n'oublido
jamai li
siéu,
Tiro
la
galo, bailo
un peu,
Dieu n'oublie
jamais les
siens
:
il ôte la
gale
et
donne
un
pou.
S'ôublida,
v. r.
S'oublier;
se
méconnaître,
manquer
à
son
devoir
;
négliger
ses
intérêts
;
oublier,
en
Limousin,
pour
asóublida.
prov.
Es bèn
fóu
quau
s'óublido.
A
la fin
tout
s'óublido.
Òublida,
oublidat
(1.),
ado,
part, et
adj.
Ou¬
blié,
ée.
Ai òublida
moun
libre dins
la
glèiso,
j'ai laissé
mo.n
livre
à
l'église
;
a
óublida d'ès-
tre
niais, il
s'en faut
qu'il soit niais.
prov.
Argent óublida,
Ni
amour
ni
grat.
R. oubli.
óublidaire,
eissubliaire
(a.),
arello,
aïris, aïro,
s.
m.
Celui, celle
qui oublie.
R.
òublida.
ÓUBLIDANÇO, ÓUBLIANÇO
(d.),
(rom.
obli-
dansa,
it.
obblianza,
esp!
olvidansa),
s.
f.
Oubliance,
v.
demembranço.
Ah ! lous Gascons anèi
pècon
plus
d'óublidanço.
j.
jasmin.
R. óublida.
óublidamejí
(rom. oblidamen,
it. obbli-
amento),
s.
m.
Action d'oublier,
v.
ôublit.
Dins
quatre
jour l'óublidamen.
a. tavan.
R. óublida.
óublidet, oubliéuret (d.),
eto,
adj.
Qui
oublie
facilement,
v.
óublidous.
Se
lou benfa merito
recoumpènso,
L'aurés de Diéu
qu'es
pas
gaire óublidet.
a.
vire.
R. óublida.
ÓUBLIDOUS,
DOUBLIDOUS
(1.),
ÓUBLIOUS
EMBLIDOUS
(rouerg.),
ouso
(rom.
oblidos,
■ublidos,
esp.
olvidoso,
it.
obblioso,
lat. obli-
viósus),
adj.
Oublieux,
euse.
Quand
d'asard
un
pople toumbo,
Dóu
passai trop
óublidous.
a.
arnavièlle.
Di
glôri de si rèi, de
soun
Diéu
óublidouso.
s.
lambert.
R. ôublit.
óubliga,
oubliga
(g.),
obliga
(b.),
óu-
blija
(rh.),
ouplija(1.), (rom. obligar,
obli-
auar,obliar,
cat.
esp.
obligar,
it.
obbligare,
lat.
obligaré),
v. a.
Obliger,
v.
cougi,
enga-
ja,
fourça.
Oubligue,
gues,
go, gan, gas, gon.
Mai
vous,
qui
vous
oubligo
à
vous
desespera
?
f. de
cortète.
Tu
m'óubligaras
grandamen.
c. brueys.
S'óubliga,
v.
r.
S'obliger.
prov.
Vai
plan
coume
s'anavo
s'óubliga
pèr
un
un
paure ome.
Quand devès, fau
paga
0
s'óubliga.
OUBLICAMEN
OUBRETO
Oubliga,
oubligat
(1. g.),
ado,
part, et
adj.
Obligé,
ée
;
prescrit,
ite.
B'enôubliga,
ou
tout
court
oubliga
!
merci.
Avèn de que
mordre,
Li sian
oubliga.
n.
saboly.
òubligacioun,
óubligacien
(m.),
ou-
bligacléu
(g. 1.),
oubligachéu,
oubli-
gachu
(auv.),
(rom.
esp.
obligacion,
it.
obbligazione,
obbligo,
lat. obligatio,
onis),
s.
f.
Obligation,
engagement,
espèce
d'acte,
v.
ate.
Acà
's
d'óubligacioun,
cela
est
d'obliga¬
tion
;
i'ai
forço
ôubligacioun, je lui
ai
bien
des
obligations; t'ai
gens
d'óubligacioun,
je
ne
te
suis obligé de
rien.
Vous
aurai
bèn
d'óubligacioun.
j. gaidan.
Prouvënço,
la mai
desoulado,
V'en
a
lou mai
d'óubligacien.
c.
brueys.
óubliganço
(rom.
gasc.
obligansa),
s.
f.
Obligeance,
v.
coumplasènço.
R.
oubliga.
óubligant,
óublijant
(d.),
asïto
(it.
obbligante,
esp.
obligante), adj. Obligeant,
ante,
v.
serviciable.
R.
oubliga.
óubligantamen,
oubli jantameîf
(d.),
adv.
Obligeamment.
R.
óubligant.
óubligat,
oublìgui (niç.), (it. obbligo),
s. m.
Obligation,
acte
obligatoire.
Passa
'n
oubligat,
passer
une
obligation.
Uno
demando
es
toujour
nulo
Sou n'i'a
oubligat
ou
cedulo.
d.
sage.
Moussur,
cancelas
l'oubligat.
id.
Rèndre
lou salut
es
óublìgui.
j.-b.
toselli.
R.
oubliga.
óubligatôri,
òrio,
ou
òri
(it. obligato-
rio, lat.
obligatorius),
adj. Obligatoire.
Au lioc
e
plaço
d'un
impost
oubligatòri.
a.
michel.
óublìo, oublìo
(1.),
oublié
(m.),
ubla—
do
(lim.),
(rom.
oblia, oblada,
esp.
oblea,
port,
obrea,
v.
fr.
oblaye,
lat.
oblata,
chose
offerte),
s.
f. Oublie,
sorte
de
pâtisserie,
v.
nèulo,
àsti
;
t.
de
droit
féodal, oblée, oblie,
offrande que
le
vassal faisait
au
seigneur,
ren¬
te,
v.
ôublado.
Plega
coume
une
óublìo,
ployer
comme
une
oublie.
Prouvesit de
bounos oublios
toutos
sucre.
p.
goudelin.
oubliqueta,
oubliquetat
(1. g.),
(it.
ob-
bliquità,
esp.
oblicuidad,
lat.
obliquitas,
atis),s.
f.
Obliquité,
v.
bescaire, biais,
galis.
ôublit, óubli
(d.),
oublit,
doublit.(l.),
oblit
(g.),
emblit
(rouerg.),
eissublit
(a.),
(rom. oblit,
obli, omblit,
cat.
oblit,
esp.
ol-
vido, it. obblio, lat.
oblitum),
s.
m.
Oubli,
v.
demembriè.
Faire
un
ôublit,
oublier
quelque
chose
;
metre
en
ôublit, oublier.
Quand
me
sounje l'ôublit
Ounte
soun
jo d'amour,
e
damo,
e vers
poulit.
isclo
d'or.
óubloun,
óubeloun
(lim.),
abloun
(a.),
óubelou
(rouerg.), ôuberoux,
aubeboun
(g.),
aubelou,
aubebou
(1.), óuberou
(pé¬
rig.),
oungloun
(v.
fr.
obelon,
b. lat. hu-
mulo,
liumlo,
lat.
lupulus),
s. m.
Houblon,
plante,
v.
barbouto,
tantaravèl,
vigno-dóu-
nord.
ôublouna,
v. a.
Houblonner.
oublodna,
oublounat
(g.
1.),
ado,
part, et
adj.
Houblonné,
ée. R. ôuoloun.
óublouimero,
oubloumèiro
(1.),
(b. lat.
humlonaria),
s.
f.
Houblonnière.
R. ôuoloun.
Oubluda,
v.
óublida;
òubo
(aube,
arbre),
v.
aubo
;
òubo
(plante),
v.
endervo.
ôubolo
(rom.
cat.
obol,
it.
esp.
port,
obo-
lo,
lat.
obolus),
s.
f. Obole,
v.
maio,
pata.
Lacharai
pas uno
ôubolo, je
ne
céderai
pas
un
liard.
N'aurés
pésqui
pas
sèt oubolos.
g. zerbin.
Adlaïs,
comtesse
de Provence
au
10e
siècle,
céda le
prieuré de
Saint-André
aux
religieu¬
ses
de
Prébayon,
moyennant
une rente
an¬
nuelle d'une
«
obole d'or
»,
monnaie
de
compte.
L'«
obole
d'argent
»,
monnaie
frappée
à
Marseille par
les
comtes
de
Provence,
pesait
6
grains.
Ouborèl,
v.
aubanèu
;
óuboura,
v.
auboura.
oubba, ouvra
(1.), (rom. obrar,
ovrar,
cat.
esp.
port,
obrar,
it.
oprare,
it.
lat. ope¬
rar.e),
v.
a.
Ouvrer, travailler,
apprêter
;
opé¬
rer, v.
faire, travaia.
Obre,
obres,
obro,
oubran, oubras,
obron.
Ount
a
loun
saubadou voulut
Oubra
toun eternau
salut ?
g.
d'astros.
Fau oubra li
jour oubrant,
E
santifica
lou
dimenehe.
j.
roumanille.
prov.
Au
mes
d'óutobre,
Qu
a
ges
de
raubo,
que se
n'olire.
prov.
Quau
obro
sènso mesuro,
obro
sènso
sèn.
Oubra,
oubrat
(1.
g.),
ado,
part,
adj.
Ouvré,
ouvragé
;
opéré,
ée.
Ferre
oubra,
fer
ouvré.
La
coustituciéu
sajo qu'es
oubrado
de
las
mas
e
de la
justiço
de
nostres
augustes
legislatous.
albi
1790.
oubradou,
óubradou
(rh.), (rom. obra¬
dor,
obraduy, obrader,
cat.
esp.
obrador,
lat.
operatorium),
s.
m.
Ouvroir,
atelier,
laboratoire,
fabrique, boutique,
v.
boutigo,
fabrico,
mouladou;
Loubradou,
nom
de
fam.
périgourdin.
Soun
arsena
guerrié, sis
oubradou feroun.
calendau.
A
Roumo,
un
jour, dins
un
oubradou d'esculturo
Un reinard
s'entrauquè.
a.
crousillat.
R.
oubra.
oubrage,
óubrage
(rh.),
ouvrage
(1.),
oubratge
(b.), óubrâgi
(m.), (rom.
cat.
obratge,
it.
ovraggio,
operaggio, b.
lat.
obragium),
s.
m.
Ouvrage,
v.
obro,
travai
;
objet, chose,
v.
causo;
hardes,
trousseau de
femme,
v.
besougno.
Acò
's
un
bel
oubrage,
voilà
une
belle
chose;
i'an
retengu
soun
oubrage,
on
lui
a
retenu
ses
hardes.
prov.
Oubrage
de
mounino,
pau e
mau.
R. oubra.
oubraja,
óubraja
(rh.),
v. a.
Ouvrager,
v.
escrincela.
Oubraja,
oubrajat
(1.
g.),
ado,
part,
et
adj.
Ouvragé,
ée.
La
porto
es
abilamen
óubrajado.
a.
chabanier.
R.
oubrage.
oubrajas
,
s. m.
Grand
ouvrage
;
chose
laide
à
voir
ou
à
entendre, vilaine
chose,
v:
cauvasso.
R.
oubrage,
oubbajoun,
s. m.
Petit
ouvrage,
opuscule,
petite chose,
v.
causeto. R.
oubrage.
oubraîî,
s. m.
t.
de
verrerie.
Place
qu'oc¬
cupe
un
verrier dans
une
verrerie,
atelier,
v.
oubradou. R. obro.
oubrant,
óubrant
(rh.),
oubráble,
ou-
bbaple
(1.), (rom.
obran,
cat.
obrant,
lat.
operans,
antis),
adj.
m.
Ouvrable.
Li
jour oubrant,
les jours ouvrables,
v.
subre-jour.
E la
cano
k la
man,
Dimenehe
e
jour
oubrant,
Vanega
de
tout
caire.
j.
roumanille.
R. oubra.
oubrasso,
s.
f.
Grosse
œuvre,
grande
œu¬
vre,
mauvaise
œuvre.
Oubrasso de
demoun,
fargado
dins l'infèr.
p.
gourdou.
R.
obro.
Oubre,
v.
aubre
rôubre-dret,
v.
aubre-dre.
oubreja,
v.
n.
Être
à
l'œuvre,
v.
travaia.
E
toujour lous detous oubrejon.
a.
langlade.
R.
obro.
Oubrespi, óubrespin,
v.
aubrespin.
oubreto
(cat. obreta),
s.
f. Petite
œuvre,
petit
ouvrage,
petit
travail.
1...,1632,1633,1634,1635,1636,1637,1638,1639,1640,1641 1643,1644,1645,1646,1647,1648,1649,1650,1651,1652,...2382
Powered by FlippingBook