Lou Tresor dóu Felibrige - page 1554

342!
MINO
MIOUN
tagine
;
mino
de l'uei, cavité de l'œil, orbi¬
te ;
jo
de mino,
ensemble des
outils d'un mi¬
neur
;
barro
à
mino, tige de fer
servant à
percer
le
roc, v.
aguïo.
PROv.
La mino
Fai souvènt faire la mino.
bhno,
migno
(m.),
miro
(d.), (rom.
mina,
minima),
s.
f.
t.
de
caresse pour
appeler
les
chats.
Chat,"chatte,
v.
minet,
mouno,
cat;
grand'maman,
en
Limousin,
v.
menino
;
fi¬
naud,
aude,
v.
finocho
;
Migne,
nom
de
fam.
méridional.
Groumand
coume uno
migno, friand
comme
un
chat.
La
segoundo fes,
nouesto
mino
S'anè
viéuta
dins la
farino.
m.
bourrelly.
pbov.
Es
uno
mino, ié
manco
rèn
que
lou
miaula.
R.
min, menim.
Mino
(hémine, mesure),
v.
eimino
;
minoliè,
v.
miraié.
MINORCO
(rom.
Menorca,
y.
cat.
Manor-
ca, esp.
it. lat.
Minorca),
n.
de 1.
Minorque,
une
des
îles Baléares.
Arange
de
Minorcp,
orange
de Minorque.
minos
(lat.
Minos',
it.
Minosse),
n. p.
Mi-
nos,
roi
de Crète.
minot
(b.
lat.
minotws),
s. m.
Minot,
v.
eiminot;
t.
de
commerce,
farine
toute
blu¬
tée,
première qualité de la farine,
v.
flour.
La vési que pren
de farino,
Flour de minot de la
plus fino.
debar.
R.
eimino.
Minoto,
v.
mineto.
biinoueis
(fr.
minois),
adj. Mouflard,
rubicond,
en
Dauphiné,
v.
boudiflard.
fi.
mino.
Minoueit,
v.
miejo-nue.
mijvoun, biinou
(1.),
biounou,
biirou, mi-
roun, murov
(d.),
oüno,
s.
Minon,
terme
dont
on se
sert
pour
appeler
les
petits chats,
v.
minet,
mounet
;
petit chat,
v.
catoun
;
jeu des
quatre
coins,
en
Dauphiné,
v.
gàrri;
Mounon,
nom
de fam.
provençal.
Atrapo-minoun, patelin
;
faire
de mi¬
nons
(1.),
de
mirons
(d.), faire
un
dégobillis,
v.
cadèu.
Minoun-mineto
A
manja lou
rat,
E
leissa la tèsto
Pèr
soun
dejuna.
dicton
enfantin.
Lou minou
sort
del cendriè.
ch.
pop.
lang.
fi.
mino, min.
minouna,
mirouna
(d.),
v.
n.
Chatter,
faire des
petits,
en
parlant d'une chatte,
v.
catouna
;
s'ébattre
avec
les
matous.
La
cato
a
minouna, la chatte
a
chatté.
R.
mino
un.
siinounado,
s.
f.
Chattée,
portée
d'une
chatte,
v.
catounado. R. minouna.
minounet,
s. m.
Petit chaton,
v.
catou-
net.
R.
minoun.
minour,
menou
(lim.),
OüRO
(rom.
cat.
esp.
port,
menor,
it.
minore,
lat.
minor,
oris),
adj.
Mineur,
eure,
v.
mendre.
Desmancipa
'n
minour,
émanciper
un
mineur; li fraire minour,
li
frai
menoun,
lous
frais
menons
(1.), les frères
mineurs.
prov.
Un minour
a
li
dènt
d'acié.
psov. lim.
La fenno n'es pas menonro.
MINOURETO,
BIENOURETO
(toul.),
(rom.
gasc.
menoretta),
s.
f. Minorette,
sœur
de
sainte
Claire,
v.
claristo,
meneto. R. mi¬
nour.
MINOURITA,
MINOURITAT
(g.
1.),
(rom.
menoretat, menoria,
cat.
minoritat,
it. mi-
norità,
esp.
minoridad, b. lat.
minoritas),
s.
f.
Minorité.
L'assouciè
au
gouvèr pèr
tout
lou tèms de
la
minourita
de
sa
feleno Jano.
a. michel.
R.
minour.
minourquin, ino,
adj.
et
s.
Minorquin,
ine,
de
Minorque.
R.
Minorco.
MiNOtis,
ouso,
OüO
(v. fr.
mineux),
adj.
Minaudier, ière,
affecté,
ée,
v.
desmaniera,
menganous.
Uno
mineto minouso.
p.
goudelin.
De
me
refuda mi
vous
sérias be minouso.
a.
gaillard.
R. mino.
biinoutariÉ,
minoutoriÈ(1.),
s.
f.
Mino¬
terie, moulin à
minot,
v.
moulin. R.
minou-
tié.
biinoutaure
(rom. Semitaur, angl.
Mi-
no
taur, cat.
esp.
it. Minotauro,
lat.
Mi-
notaurus),
s. m.
Minotaure.
Aquéu
que
detralour si
va
moucant
d'un
paure,
Noun s'aviso pas
rèn
que
s'en
pren
contro
Diéu
Qu'au
mounde
l'a boutât
e
lou nourris dóu
siéu,
Mai intro
au
labarint
dóu
mouestre
Minoutaure.
h. meynier.
siinoutiÉ,
minoutiè
(1.),
s. m.
Minotier,
v.
môuniè.
Acò facho lous minoutiès.
j.-p.
larroqtje.
R. minot.
Mins,
v. mens
;
mins,
minse,
v.
mince
;
min¬
sa, v.
missa
;
minso,
v.
misso
;
minsoulin,
v.
minçoulin
;
minf
pour
ment
(il
ment),
en
Gascogne.
»
minîc
o
(esp.
minúcia,
it.
minusia,
lat.
minutia,
minuties),
s.
f. Minutie,
v.
besu-
cariè,
chaucholo,
menigariè, menudariè,
parpello
d'agasso.
biinucious,
siinuciÉUS
(rouerg.),
oüso
(esp.
minuciosa,
it. minusioso),
adj. Minu¬
tieux,
euse,
v.
menimous, patet.
Minuciouses,
ousos,
plur.
lang. de mi¬
nutions,
ouso.
R. minucio.
minuciousamen
,
biinuciousobien
(1.)
,
adv. Minutieusement.
Si rendié
minuciousamen
comte
de
tout.
j.
bessi.
R. minutions.
Minuech,
v.
miejo-nue.
minusculo
(cat.
esp.
port.
lat. minús¬
cula),
s.
f.
Minuscule.
minuta
(rom.
minuar,
esp.
minutar),
v.
a.
Minuter, faire la
minute d'un
acte.
Mais dins lou
testamen
qu'à
moun ouro
darnièiro
Aquestes jours minuiarai.
j.
azaïs.
R. minuto.
Minùti,
v.
menut.
minuto, minuito
et
menuito
(m.), (cat.
esp.
it.
port.
lat. minuta),
s.
f.
Minute
;
ori¬
ginal d'un
acte,v.
brèvo,
cepoun,
noto
;
cape
de
femme, capeline, mantille, dans le
Tarn
et
l'Ariège,
v.
mantiho.
Minuto
!
une
minute,
un
moment, atten¬
dez.
Souto lou traval que nous
buto,
Perdeguen
pas uno
minuto.
a.
bigot.
Te dirié
quant
i'a de minuto
que
lou
mounde
es
mounde.
j.
roumanille.
minvielo, mimbielo
(g.),
(rom.
Minbie-
la, Minbielle,
Minbielh),
n.
de 1.
Min
vielle,
De
Minvielle,
noms
de
1.
et
de
fam.
béarn.
R.
min, vielo.
Minya,
v.
manja
;
minyadè, minyedè,
v.
manjadou
;
minyadis,
minyadou,
minyalho,
minyanço,
v.
manjadis, manjadou,
man-
jaio, manjanço
;
minyo-sents,
v.
manjo-sant.
minzac
(rôm.
Minsac,
Menzac),
n.
de
1.
Minzac
(Dordogne).
Mio
(amie),
v.
migo
;
mlo, miò (mienne),
v.
miéu,
no
;
mio
pour meno
(il mène),
en
Gas¬
cogne, v. mena;
Mio,v.
Mario.
mio,
n.
p.
Mie,
n.
de fam.
périgourdin.
Miò, mioch
(muid),
v.
mue;
miol,
v.
muou
;
miola, miolaire,
v.
miaulaire
;
mio-
lasso,
v.
mulasso
;
mioletaio,
v.
muletaio
;
mioleto,
v.
muleto; miolico,
v.
melico.
miòlis,
n.
p.
Miollis,
nom
de
fam.
prov.
Lou generau
Miòlis,
le
général F.
Miollis,
né à
Aix
(1759-1828).
R.
miòu,
muou.
Miole
(mule),
v.
muelo
;
miole
(moelle),
v.
mesoulo
;
miolso,
v.
mèusso
;
mione,
v.
miéu
;
mionso,
v.
mèusso.
miope,
opo
(esp. miope),
adj.
et
s.
t.
se.
Myope,
y.
bas
de
visto, calu,
sup.
MIORLO,
s. m.
t.
de
mépris,
à Toulouse.
Un
bufo-l'aire,
un
miorlo,
un
pagnoto
acabat.
miral
moundi.
fi.
miol,
muou.
Mios
(miennes),
v.
miéu,
no.
mios,
n.
de
1.
Mios
(Gironde).
miot,
oto,
adj. Luisant de
graisse, fin,
ine,
en
Gascogne,
v.
l'eri
;
Miot,
nom
de fam.
gascon.
Lous
bestias
i'èron
gràssis
miots.
f.
bladé.
fi.
mignot.
Mioto
pour
Marioto
;
miòu
(mulet),
v.
muou
;
miau
(mien),
v.
miéu
;
miou
(mieux),
v.
miéus
;
mïou
(meilleur),
v.
meiour}
mïou
(crottin),
v.
migoun.
Mïou,
oco,
oue,
adj.
Petit,
ite, dans les
Landes,
v.
piehot.
Hauo miouo,
petite
fève. R.
mignoun.
Mióugat,
ado,
v.
miéuga, ado.
mióugraneto,
s.
f.
Petite grenade.
Coumo
uno
fresco
mióugraneto
Sa bouco
espandis
soun
courau.
j.-b.
gaut.
R.
miôugranié.
»iióugranié,biiéugranié,migranié(m.),
meigranié
(niç.),
mingranié,
vingranié
(Var),
miouranié
(1.), milgraniè (lim.),
(rom.
milgranier, malgranier,
cat.
ma-
granier,
it.
melagrano),
s.
m.
Grenadier,
arbrisseau,
v.
papàrri.
Enterin
sus
lou
miôugranié
Lou
roussignòu
sempre
cantavo.
j.
roumanille.
R.
miôugrano.
MIOUGRAN1É-FÈR,
MIÓUGRAjVIÉ—BOUSCAS
(1.),
s.
m.
Grenadier
sauvage,
v.
balaustiè.
miôugrano,
biiéugrano,
MIGRANO
(m.),
meigrano
(niç.),
mingrano
,
vingrano
(Var),
MiouRASïO
(g.
1.),
mielgrano
(1.),
mii.grano
(lim.),
(rom.
miougrana, mil-
grana,
melgrana,
cat.
migrana, it.
magra¬
na,
melagrana,
v.
fr.
migraine,
lat. malo-
granatum),
s.
f.
Grenade,
fruit,
v.
messenco;
calappe migraine,
cancer
granulatus
(Lin.),
espèce
de
crustacé
;
pour
migraine,
v.
mi-
grano.
La
Miôugrano entre-duberto,
recueil de
poésies
provençales
par
T.
Aubanel
(Avignon,
1860)
;
miiugrano
f'ero,
grenade
sauvage.
puov.
Bada
coume uno
miôugrano.
Durbi
coume uno
miôugrano.
Escracha
coume uno
miôugrano.
Les
Bernardi, du Comtat,
portent
dans leur
blason
«
trois
grenades d'or
».
Mioula,
v.
miaula; mioulaio,
v.
mulataio.
mioulan
(cat. mulam),
s.
m.
Vieux
mulet,
vieille
mule, mauvaise mule, les mulets
en
général,
v.
mulataio.
Lou
mioulan, qu'es
fach
au
mestiè,
Tout d'un cop
s'aplanto
e
s'aquiéulo.
lafare-alais.
R.
miòu,
muou.
mioulan
(b.
lat.
Mediolanum),
n.
de
1.
Méolans
(
Basses-Alpes)
;
Miolan,
Miaulan
,
noms
de fam.
alpins.
Misé
Mioulan, madame
Miolan-Carvalho,
célèbre
cantatrice
qui
créa
le rôle de Mireille
dans
l'opéra
de
Gounod.
Mioulard
(mulet),
v.
mulas;
mióulard (mi¬
lan),
v.
milan;
mioulasso.v. mulasso;
miou-
let
(mulet),
v.
mulet
;
mióulet
(miaulement),
v.
miaulage
;
miouleto
(mule),
v.
muleto
;
mióuleto
(luette),
v.
nivouleto
;
miòulo,
y.
miaulo.
miòulo
(for.
mioura,
mira),
s.
f. Anesse,
dans les
Landes,
v.
saumo.
prov.
gasc.
Cops de
pèd de mioulo hèn
pas mau
aus
aines.
R.
miolo,
muelo.
Mïoun,
contract.
de Marioun.
mioun
(sant—),
n.
de 1.
Saint-Mion
ou
Myon
(Puy-de-Dôme).
Miouna,
miounado,
v.
miaula,
miaulado
;
1...,1544,1545,1546,1547,1548,1549,1550,1551,1552,1553 1555,1556,1557,1558,1559,1560,1561,1562,1563,1564,...2382
Powered by FlippingBook