Lou Tresor dóu Felibrige - page 2015

802
ROUGA
ROUDA
hoüCA,
v. a.
t.
du
jeu
d'échecs. Roquer
;
eosser,
heurter
de
la
tête,
en
Dauphiné,
v.
turta
;
pétrifier,
v.
enrouca,
arrouqui.
Roque,
oques, oco, oucan, oucas, ocon.
Se
rouca,
v. r.
Devenir dur
comme roc
;
se
heurter de
la
tête,
v.
turta.
Las
chabros,
lous
moutous
enbialant
se roucavon.
a. boissier.
Rouca,
rouc'at
(1.),
ado,
part.
Pétrifié,
ée.
Lou
gibre
es
pès
camis,
las
aigos
soun
roucados.
a. mir.
R.
roc,
roco.
rouca,
rauca
(g.), (rom. ructàr, lat.
ruc-
tare),
v.
n.
Roter,
v.
routa.
R.
roc,
rot.
roucabiÉ
(rom.
Rocabiale,
b. lat. Roca-
biela),
n.
de
1. Roucabié
(Gard).
ROUCADELLO,
ROUCATELLO,
s.
f.
MotteilX,
oiseau
qui
se
tient
sur
les pierres,
en
Rouer-
gue,
v.
cuou-blanc, rouqueirolo. R.
rou-
cado, roucat.
ROUCADO, ROUCALIIADO
et
ROUCAGNADO
(rouerg.),
s.
f.
Suite
de
rochers,
chaîne de
ro¬
chers, terrain
rocailleux,
v.
roucaredo.
Lous
traverses
e
lei roucados
Sens
el
dounarièu
presque
res
a.
villié.
R.
roco.
rol'CAGE,
roucàgi
(m.),
s. m.
Rochers,
en
général,
v.
roucassun.
Emé
lei
còup de
mar
Que venien
s'espóuti
sus
lou bord
dóu roucàgi.
arnaud.
R.
roco.
roücaias,
roucalhas
(1.),
s. m.
Lieu
ro¬
cheux,
endroit rocailleux. R.
roucaio.
ROUCAio,
roucalho
(g.
1.),
(rom.
rocal,
esp.
rocalla),
s.
f. Rocaille, roches
détachées,
v.
clapiho,peireguié.
Entre la roucaio
aqui-daut.
a.
langlade.
R.
roco.
roucaioun,
s. m.
Petit
poisson
de roche,
petit
roucau, v.
rouqueiroun.
ROUCAIOUS
,
ROUCALIIOUS
(g.
1.),
OUSO,
Rocailleux,
euse, v.
roucassous.
R. roucaio.
Roucairol,
v.
rouqueiròu
;
róucali, ino,
v.
raucali, ino.
roucambau,
s. m.
t.
de
marine. Rocam-
beau.
R.
crouca en
bau.
roucan
(rom.
rocan, rogan,
cat.
roca-
tam),
s.
m.
Grosse
roche,
roc
énorme,
v.cla-
pas ;
Le
Roucan, près
Anduze
(Gard). R.
ro,
roco.
roucana,
v.
n.
Roucouler,
en
Rouergue,
v.
roucoula.
R.
onomatopée.
ROUCANT, ANTO,
adj.
Jou-m
pari de riches
carcans
E de brassalets
touls roucans.
g.
d'astros.
R.
rouca ou
croucant.
roucantin,
RECAJfTïN
(esp.
ruego,
priè¬
re),
s. m.
Rocantin, chanson
composée
de
fragments
de
plusieurs
autres
;
doléance,
gronderie,
semonce,
reproches,
v.
charpado.
Li
roucantin de
Peiròu, les
complaintes
du
poète
avignonais
Peyrol
;
fiche
'n
brave
roucantin ! il
lui fit
une
vive
réprimande
;
vièi
roucantin, vieux
roquentin,
vieillard
ridicule.
ROUCAREDO,
ROUCAUIÉ
,
ROUCATADO
(rouerg.),
s.
f.
Tas
de rochers,
chaîne de
ro¬
chers,
v.
rancaredo,
roucado. R.
roco.
ROUCAS,
ROUCUAS(a.),
ROUNCAS(l.),
ROÜ-
CAT
(rh ),
ROUCHAT,
ROCHAT
(d.),
ROUAT
(rouerg.),
rouchié
(périg.),
rouchè,
roche
(b.),
(rom.
rocat),
s.
Ai.
Rocher,
gros
rocher,
v.
baus,
brè
;
cul d'une
bouteille,
v.
cuou;
Roucas,
Rouchas,
Rochas,
De Rochas,
Rochat,
noms
de fam. prov.
dont
le fém.
est
Roucasso.
Pouncho
de
roucas,
pointe
de
rocher;
roucas
ribassu, rocher
escarpé
;
roucas a-
justa,
t.
de mineur,
veine de
charbon inter¬
rompue
par
des
rochers
;
Roucas-Blanc
,
quartier de
Marseille
;
ferma
coume
un rou¬
cas,
ferme
comme un
roc.
prov.
Li
roucas soun
dur
pertout.
Gouto
a
gouto
se
trauco
lou
roucas.
Roucasses,
plur.
lang
de
roucas.
Henry
de Rochas,
seigneur
d'Aiglun,
fut
médecin des rois Louis XIII
et
Louis XIV. Les
Balarin,
de Provence, portaient dans leur bla¬
son
«
un
rocher
d'argent
#.
R.
roc.
roucasÈu
(b. lat.
Rocosellum, Rocho-
sellum,
Rocadel,
Rocoz),
n.
de
1.
Rocozels
(Hérault). R.
roucas.
roucassas,
s. m.
Gros rocher,
vilain
ro¬
cher,
v.
burcho,
mourre.
R.
roucas.
roucasseja,
roucassia
(m.),
rouchas-
sia
(a.),
v. n.
Marcher dans
les rochers,
par¬
courir des
lieux
pierreux,
v.
brecassa,
bri-
coula,
ribasseja.
Roucassejave
a
la
perdudo.
calendau.
R.
roucas.
roucasset, rouchasset
(a.),
s.
m.
t.
de
mineur. Calcaire houiller
grossier,
v. rous-
soun.
R.
roucas.
roucassèu
(rom.
Rocasels,
b. lat. Roco-
sellum,
Rocacellis),
n.
de 1.
Roquessels
(Hé¬
rault). R.
roucas.
roucass1é,
rouchassié
(a.),
iero,
adj.
Habitant des rochers
;
ouvrier
qui
extrait de
la
biocaille,
v.
peireroun
;
habitant
de
La
Roque,
v.
cerco-limaço
;
fauvette
des Alpes,
motacilla
alpina (Lin.),
v.
cuou-rous, pe-
got
;
traquet
rieur, saxicola cacliinnans
(Cresp.), oiseaux
;
Rocacher,
nom
de
fam.
gascon.
Lou
roucassié
vèn
piéi,
qu'engruno
lou
roucas.
f.
blanchin.
R.
roucas.
roucassiero
,
rouchassiero
(a.),
s.
f.
Lieu
rocheux,
v.
roucaredo
;
perdrix
rouge.
R.
roucas.
roucassiho, roucassino,
s.
f.
Roche
concassée,
biocaille,
pierraille,
v.
clapassiho,
peirilio
;
terrain
cultivé
parmi
les
rochers.
Souto mi
piado
se
labouro
La roucassibo.
calendau.
Sus la roucassiho
pelado.
a.
crousillat.
Atendrissènt la duro
roucassino
Emé si
plour
que
regolon pèr
sou.
abbé
bresson.
R.
roucasso.
roucasso,
s.
f.
Masse de roche,
v.
roucas.
S'agrafo subre la
roucasso.
f.
gras.
Subre
sa
tèsto lou cop
passo,
Vai
s'eniplastra
dins
la
roucasso.
id.
R.
roucas.
roucassouiro
(en), loc. adv.
En
talus,
à
pic.
La
colo
se
taio
en
roucassouiro
pèr
douna
camin
à l'Uvèuno.
arm.
prouv.
R.
roucas.
roucassoun
,
rouchassoun
(a.),
s. m.
Petit
rocher,
petit
roc
détaché,
éclat
de rocher,
v.
clapo
;
nom
de
quartier,
à
Aix.
Bluio
Sorgo
que
varaies
E cascaies
Au mitan di
roucassoun.
t. aubanel.
R.
roucas.
roucassous, ouso,
ouo,
adj. Rocheux,
rocailleux,
euse, v.
peiregous,
rancous.
Descendié lou draiòu
roucassous
dóu Cassin.
dom j.-b. garnier.
La mountado
roucassouso
De la font miraculouso.
a.
boudin.
R.
roucas.
roucassu,
rouchassu
(a.),
udo,
uo,
adj.
Couvert
de
rochers,
v.
roucassous.
R.
rou¬
cas.
.roucassun,
s. m.
Les rochers,
en
général,
v.
roucasso.
R.
roucas.
Roucatado,
v.
roucado
;
roucatello,
v. rou-
cadello.
roucau
(rom.
rocal),
s. m.
Nom
qu'on
donne à divers
poissons du
genre
labre
qui
habitent
les
roches
sous-marines,
et
en
parti¬
culier
au
paon
de
mer,
labrus
pavo
(Lin.),
v.
canudo,
cero,
rouquiè, tourdre
;
Rou-
caud,
Rouchaud,
noms
de
fam,
méridionaux.
Roucau
verd, labre
vert,
labre tourd, pois¬
son
de
mer.
Un bèu
rouget
de
roco
escourta
d'un
roucau.
p.
bellot.
Serai countènl
coumo un roucau
Que vèn
d'escapa dóu
musclau.
id.
Roucauto,
v.
Roco-Auto
;
rouch,
v.
rouge.
roucha,
rucha
(ail.
rutsclien),
v. n.
et
a.
Glisser,
en
Rouergue,
v.
esquiha;
frotter,
en
Guienne,
v.
frega,
raga,
roubi.
N'a pas que
lou tèms
d'aubri'n
ouelh,
Se rocho vite la
lagagno.
a.
ferrand.
rouchado,
s.
f.
Glissade,
v.
esquilietô,
rouncado
;
frottée,
rossée,
en
Guienne,
v.
fretado,
rousto.
R. roucha.
Rouche,
v.
rouge
;
ròuche,
v. rau ;
rouchel-
lo,
v.
rouquello
;
rouchet,
roucheto,
v.
rou-
quet, rouqueto.
rouchetian, ano,
adj.
et
s.
Habitant
de
La Rochette
(Basses-Alpes).
rouchetin
(nom ali.
Rothstein),
n.
p.
Rochetin,
nom
de
fam.
languedocien.
Rouchié,
v.
rouquié,
rouquet
;
rouchilho,
v.
rauquiero.
rouchin, rouchoun,
n. p.
Rochin,
Rou-
chon,
noms
de
fam. vivarais.
L'istourian
Rouchoun,
Ë.-C.
Rouchon-
Guigues, né
et
mort
à Aix (1795-1861),
auleur
d'un
«
Résumé de l'Histoire de
l'État
et
comté
souverain de Provence
».
R.
Rouch,
Rou-
cou.
Rouchina,
v.
rounchina; rouchinol,v.
rous-
signòu
;
ròucho
pour rauco, en
Limousin.
roucho-qu1éulo, rucho-quiéui.o,
s.
f.
Rue à
pente
rapide,
terrain
en
pente,
en
Rouer¬
gue, v.
roumpc-cuou.
R.
roucha,
quièu.
roucho
quiÉulous (.\), (rouerg.), loc.
adv.
Accroupi
sur
les
talons,
en
glissant
ac¬
croupi,
v. agrouva.
R. roucho-quiéulo.
Rouchounchoun pour
rejauchoun.
roüco
(it. rocca),
s.
f.
Quenouille
en
jonc
pour
filer le
chanvre, dans
les
Alpes,
v.
fic-
louso.
Roucoirolo,
v.
rouqueirolo
;
rôucoli,
v.
rau¬
cali.
roucou,
s.
m.
Onomatopée
du cri des
pi¬
geons, v.
grou-grou, quouro.
Pèr
me
fa
sous
adiéus, crido
tres
cops : roucou
!
a. peïrot.
Lous
roucous
de las tourlourellos.
b. floret.
roucou,
n.
d'h. Petit Roch,
en
Languedoc,
v.
Rouquet
; pour roucou,
teinture,
v. recou.
roucoula,
roucouleja, recoula, rou-
couna
(querc.),
roucana
(rouerg.),
v. n.
et
a.
Roucouler,
v.
broutoucouna,
grounda
;
gronder,
mugir,
v.
brama.
Près
d'aquelo aigo
puro
Ount cado
an
venien roucoula.
b. floret.
Lou
canou roucouno.
j. castela.
R.
roucou.
roucoulado,
roucounado
(querc ),
s.
f.
Roucoulement,
v.
broutoucoun;
grondement,
mugissement,
v.
brounsimen. R.
roucoula.
roucoulaire
,
roucounaire
(
querc.)
,
arello,
airis, airo,
s.
et
adj.
Celui, celle
qui
roucoule, qui gronde.
L'on
entend
apraqui lou tambour
roucounaire.
j.
castela.
R. roucoula.
roucoulamen,
s. m.
Action
de roucouler.
R. roucoula.
roucoulo, n.
de
1.
Raucoules (Haute-
Laire,
Tarn);
Roucoules (Aveyron)
;
Roucole,
Rocolle,
noms
de fam.
lang.
R.
roco.
roucous, ouso,
adj. Rocheux,
euse, v.
roucassous.
Subre
soun
leit
roucous.
a.
fourès.
R.
roco.
Roucous,
ouso,
pour raucous.
rouda
,
arrouda
(g.)
,
rouda,
rauda
1...,2005,2006,2007,2008,2009,2010,2011,2012,2013,2014 2016,2017,2018,2019,2020,2021,2022,2023,2024,2025,...2382
Powered by FlippingBook