Lou Tresor dóu Felibrige - page 606

598
GOUGNETA
COUIDA
gnasso
;
coin
de
monnaycur,
v.
couin
;
Co-
gnet
(Isère),
nom
de
lieu.
Cougnet
d'uno
destrau,
coin
qui assujet¬
tit
le
manche d'une hache
;
cougnet pèr
es-
clapa,
coin
pour
fendre
du bois
;
cougnet
de
pan,
quignon de
pain
;
cougnet
de
frouma-
ge, morceau
de
fromage
;
aebas
à
cougnet
d'or,
bas à coins d'or
;
enserta
au
cougnet,
reffer
en
fente;
se
caufa lou
cougnet
di
raio,
se
câliner
auprès
du
feu,
v.
guei-
roun.
prov.
A dur roure,
dur
cougnet.
R.
cougn,
couin.
couGiVETA,
v. a.
Fixer
avec
un
coin,
assu¬
jettir,
consolider, caler,
v.
coûta, tascoula.
COUGNETA,
COUGNET
AT
(1.),
ADO,
part.
Fixé,
ée.
R.
cougnet.
cougnet
as,
s. m.
Gros
coin,
ébuard,
v.
tascoulo. R.
cougnet.
cougnetouîí,
cougnetou
(1.),
s. m.
Petit
coin,
v.
sarro.
R.
cougnet.
cougnèu,
s. m.
Pin
sylvestre,
v.
pinas-
tre.
COUGNIERO,
couGNiÈmo
(rouerg.),
cu-
GNÈiiîo
(1.),
s.
f. Entaille
faite
à
une
bûche
qu'on
veut
fendre,
à
une
pierre qu'on
veut
briser, emplacement du
coin
;
incision
prati¬
quée
aux
jambes
d'un
porc
tué, dans laquelle
on
met
du
sel,
v.
enclaviero,
entai
;
cognée,
hache,
v.
cougnasso,
destrau.
R.
cougn,
couin.
cougnieiio,
cougnèiro (1.
d.),
cugnèiro
(rouerg.},
cougnueiro,
cougnuero
(d.),
coungièiro,
coungèro
(d. Velay),
s.
f. En¬
coignure
s'amoncellent les
neiges
chassées
par
le
vent,
neige
entassée
dans
un
ravin,
fondrière
de
neige, recoin,
v.
cauniero,
cros,
ensias, nevié.
Brava
lou marrit
tèms, trafoula
las
cougnèiros.
g.
martin.
R.
cougn,
couin.
cougxìn,
n.
de
1.
Cognin
(Isère).
cougxo,
s.
f.
Personne
fainéante,
en
bas
Limousin,
v.
cagno.
R.
cougna.
cougno-rouchoun
,
cougno-bouchous
(lim.),
s. m.
Instrument
pour
boucher les bou¬
teilles. R.
cougna,
bouchoun.
cougnòu,
cougnol
(rouerg.),
s. m.
Pain
de
beurre,
v.
cougnet.
Cougnòu
pinta,
pain de
beurre
guilloché.
R.
couin.
cougnougnou,
coucouloufllouchou
(Ag-
de),
s.
m.
Chignon,
dans
l'Hérault,
v.
chi-
gnoun,
tignoun.
È1
blu,
gros cougnougnou.
e.
gleizes.
Dempèi
lou
cougnougnou
jusquos
à la
caussuro.
j.
sans.
R.
cougot,
chignoun.
Cougnue
pour
counèis (il
connaît),
en
Ve¬
lay
;
cougo
(queue,
coin),
v. co
;
cougo
(il
cou¬
ve),
v. couva
;
cougo-loung,
v.
co-longo
;
cou-
go-rato,
v.
co-de-rat
;
cougo-rous,
v.
co-rous-
so
;
cougomèl,
v.
coucoumèu
;
cougot,
cou-
gouet,
v.
coucot.
cougouacho,
coucudo,
s.
f.
Ciguë
tache¬
tée, plante,
en
Languedoc,
v.
ciguao.
cougoulin
(rom.
Cogolin,
Congolin),
n.
de 1.
Cogolin
(Var).
Cougoulo,
v.
couguiéulo.
COUGOULuegno,
n.
p.
Cougouluègne,
nom
de fam.
languedocien.
cougoumas
(rom.
cogomas,
lat. cucumis),
s. m.
Concombre
sauvage,
elaterium,v.
cou-
coumbrasso
;
ventre,
bedaine,
personne gras¬
se, en
Gascogne,
v.
buerbo.
Puch
se
pleiori
lou
cougoumas.
g.
d'astros.
Cougoumasso,
v.
coucoumbrasso
;
cougoum-
bre,
v.
coucoumbre
;
cougoumet,
v.
coucou-
met;
cougoumèu,
v.
coucoumèu; cougourda,
cougourdan,
cougourdeto,
v.
coucourda,
cou-
courdan, coucourdeto
;
cougourdié,
cougour-
liè, cougourriè,
v.
coucourdié
;
cougourdo,
cougourlo,
v.
coucourdo
;
cougourello,
v. cou-
çourello
;
cougourlat,
v.
coucourdat.
cougourlige,
s. m.
Imbécillité,
sottise,
folie,
en
Languedoc,
v.
nescige.
R.
cougour¬
lo,
coucourdo.
cougourludo,
s.
f.
Saponaire
des
vaches,
plante,
v.
sabouniero.
Cougourucha,
v.
coucoulucha.
cougoussac,
n.
de
1.
Cougoussac (Lozère,
Aveyron).
cougousso,
s.
f.
Caboche,
tète,
à
Nice,
v.
cosso,
closco.
Li cougousso
encloutado.
j.
ranoher.
R.
cougot,
coucot.
çougoussòu,
olo,
s.
Dernier-né,
ée,
pe¬
tit-fils, petite-fille,
dans
les
Alpes-Maritimes,
v.
cago-nis. R.
cougousso,
ou
couga,
couva,
sòu.
Cougoutèiro,
v.
coucoutiero
;
couguet,
v.
couët;
cougueto,
v.
couëto.
couguiéu,
couquiéu
(rh.),
couguou
(m.
nie.),
cogu
(Menton),
couioul
(lim.),
couiol
(1. g.),
coudieu
(rom.
coguiol, cogul, cogol,
gogot,
cat.
cugul, it. cuculo,
lat.
cuculus),
s. m.
Coucou,
oiseau,
v.
coucu,
coucou,
ci-
galié
; cocu,
mari
trompé,
v.
cournat,
janet
;
canard
morillon,
v.
bouis-negre
;
petit
ma¬
quereau,
scomber
colias
(Lin.),
poisson de
mer;
nom
qu'on
donne
à diverses
plantes,
à
cause
de
leurs fleurs
jaunes,
parce
qu'autre¬
fois
on
croyait
le
coucou
de
cette
couleur
:
pri¬
mevère
officinale,
v.
couguiéulo
;
faux-nar¬
cisse,
v.
troumpoun;
trolle
d'Europe,
v. cou-
coun-rous
;
iris des
marais,
v.
tèsto-d'ase
;
molène,
bouillon
blanc,
v. ver
laco
;
muscari,
v.
barralet
;
copeau
de
menuiserie,
v. cou-
pèu
;
sobriquet des
habitants
d'AUeins
(Bou-
ches-du-Rhône),
de
ceux
de
Ménerbes
(Vau-
cluse)
et
de
ceux
de
Minerves
(Hérault)
;
Cou-
goul,
Cauquil,
noms
de
fam.
languedociens.
Iòu
couguiéu,
œuf
stérile,
œuf
couvé
qui
n'éclotpas;
braieto-de-couguiéu,
primevère,
plante
;
blad-de-couguiéu,
égilope,
plante
;
merdo-de-couguiéu
,
gomme
des
arbres
;
pèu-de-couguièu,
cuscute,
plante
;
pan-
couguièu,
valériane
rouge.
Lou
couguiéu d'aquest
tèms
noun
se
trovo
pas
gras.
d.
sage.
En
noun
n't'a
puto
ni couguiéu.
j.
michel.
Ausisses
canta
lou
couquiéu
?
Bèn segur, canto pas
pèr iéu.
l.
roumieux.
Pèr
ma
fe, lou
farai
couguou.
c.
brueys.
prov.
Gras
coume
un
couguiéu.
Bada
coume
un
couguiéu.
As ausi
canta
lou
couguiéu.
En
abriéu
Canto
lou
couguiéu,
S'es viéu.
Entre
mars e
abriéu
Sabèn
se
lou
couguiéu
es
mort
o
viéu.
Au
tèms
que
canto
lou
couguou,
De-matin
mou,
de-vèspre
dur.
prov.
Niç.
Quouro
ti
diran
couguou,
Viro-li lou
cuou
;
Quouro
ti
lou
diran
mai,
Viro-lou-li mai.
Vint-e-nôu
couguiéu fan jamai
trento.
Jamai
couguiéu
a
vist
misèri.
Pe-Couquiéu
(près
Barbentane),
Puech-
Cogul,
Puecli-Coguol
(Gard),
noms
de
quar¬
tiers
qu'il
faut
rapporter
au
latin
cucullus
(capuchon),
comme
le
nom
italien
Montecu-
culli.
COUGUIÉULAGE,
COUGULXgI
et
COUGUË—
làgi
(m.),
couioulage
(lim.),
(rom.
cogos-
sia),
s.
m.
Cocuage,
v.
bano.
De l'amour
e
dôu
couguëlàgi
Proun
gènts
si
trobon arrapats.
c.
brueys.
prov.
Quau
meno
femo
en
roumavage
Fai
la
mita dôu
couguiéulage.
R.
couguiéu.
couguiéulas,
s.
m.
Gros
coucou
;
cocu
fieffé,
vilain
cocu,
v.
banaru.
Benarrits
e
becasso
Ni
perdris
preso
au
las
N'an pas
la
car
tant grasso
Goumo lou
couguiéulas.
.
d.'
sage.
R.
couguiéu.
couguiéulo,
couguelo
et couguero
(m.),
cougoulo
(1.),
couioulo
(lim.),
qui-
quióulo
(d.), (rom. cogula,
cat.
cugula),
s.
et
adj.
f.
Primevère, plante
à fleurs
jaunes,
v.
braieto-de-couguiéu,
couguiéu,
coucu¬
do,
primadello.
Civado-couguiéulo,
folle
avoine
;
espbuto-
couguiéulo,
épeautre qui
ne
monte
pas
en
épi
;
cebo-couguiéulo,
oignon
nouvellement
planté
qui
monte
en
graine. R.
couguiéu.
COUGUIÉULOUN,
COUGUËLOUN
(m.),
s.
m.
Petit
coucou;
jeune
cocu,
v.
banet.
Couguëloun
est
le
nom
d'un
personnage
d'une comédie de
Zerbin.
R.
couguiéu.
Couguihado,
v.
couquihado
;
cougun,
v.
cou-
vun
;
couha,
couhaduro,
v.
couifa,
couifaduro;
couhat,
v.
couifado.
COUHEN
(hébr. cohen, cahen, sacrificateur,
prêtre),
n.
p.
Cohen,
nom
de
fam.
israélite
provençal.
Couhessa,
v.
counfessa;
couhet,
couheto,
v.
couifet, couifeto; couhi,
v.
counfi
;
couhigno,
v.
coufigno
;
couhin,
v.
counfin
;
couhin,
v.
coufin.
couiiorn,
n.
p.
Cohorn,
Decohorn
(b. lat.
de
Cohorno),
nom
de
fam.
vaucl.,
originaire
de
Suède.
Couhorto,
v.
couorto
;
couhoune,
v. coun-
foundre
;
couhounoui,
[ous,
ouc,
oum,
outs,
oum,
prêt,
gasc,
du
v.
couhoune
;
coui
(cou),
v.
còu
;
coui
(coin),
v.
couin
;
coui
(fourmi),
v.
couis
;
coui
(il
cuit),
v.
couire
;
coui
(il
coud),
v.
couse.
couï
,
cuic,
adj.
m.
Det
cou'i,
dit
cuic
(Aude),
petit
doigt,
art'cl
couï,
petit orteil,
en
Languedoc,
v.
couïnèl,
nanet.
M'es
coumo
au
bras lou det
couï.
b.
floret.
couia,
v. a.
Coiffer,
en
Gascogne,
v.
coui¬
fa
;
tailler
les
cheveux, tondre,
en
Béarn,
v.
toundre
;
pour
cueillir,
à
Tarbes,
v.
cueie,
culi.
Couiat,
ado,
part.
Coiffé, ée,
tondu,
ue.
R.
couha, couifa.
couia,
coulhat
(1.),
coulhard
(d.), (lat.
coleatusj,
adj.
Qui
a
de gros
testicules,
en
parlant
d'un
animal,
v.
couiu. R.
couio.
Couiage,
v.
couiesoun.
COUIANDRAS,
COULIANDRAS
(Var),
ASSO,
s.
et
adj.
Gros nigaud,
grosse
niaise,
v.
couiou-
nas.
R.
couiandre.
couiAXDRE,
couliandre
(m.),
s.
m.
Be¬
nêt, bêta,
v.
coulian, darut
;
billot de bois
sur
lequel
on
teille le chanvre,
v.
plot
;
chif¬
fon,
à
Montpellier,
v.
peiandro
;
pour
corian¬
dre, plante,
v.
couriandre.
R.
couio, coulian.
Couiant,
v.
cousènt.
coûtas, coulias
(rom. Colias, Coliatx,
b.
lat.
Coliacum,
Colliacum,
lat. Corio-
ledum,
Corioletum),
n.
de
1. Colias
(Gard).
couiassié,
couliassiè
(L),
iero,
ièro
(lat.
Corioledensis), adj.
et
s.
Habitant
de
Colias.
R.
Couias.
couiASSO, coulhasso
(1.),
s.
f. Variété
d'olive,
grosse
et
un
peu
pointue d'un
bout,
cultivée
à
Colias,
v.
pichoulino,
reialo,
tripardo
;
nigaud,
aude,
v.
couiaud.
L'oli¬
vier
qui
porte
la couiasso s'appelle, près de
Nimes,
couiache,
v.
long-pêu.
R. Couias,
couio.
couiaud, coulhaud et
coulhamand
(1.),
(Rabelais
couillaud),
s. m.
t.
libre.
Nigaud,
imbécile,
v.
couioun.
Proufessou
coulhamand.
a.
fourès.
R.
couio.
couira,
n.
p.
Couyba,
nom
de
fam.
gasc.
qui vient
peut-être de
coui-pa
(qui
cuit
le
pain),
v.
pancoussiê.
Couicha,
v.
coucha
;
couichin, couichina,
couichiniero,
v.
couissin, couissinado, couissi-
niero.
coui
! coui!
(gr.
xoîxoî), onomatopée du cri
des
jeunes
pourceaux,
v.
couïna.
couiDA,
couda
(a.),
v.
a.
Couder,
v.
gibla.
1...,596,597,598,599,600,601,602,603,604,605 607,608,609,610,611,612,613,614,615,616,...2382
Powered by FlippingBook