Lou Tresor dóu Felibrige - page 617

COUMBAS
COUMBO-CAUDO
609
COUMBAS, COUMBASSO,
s.
Grande
ou
-vi¬
laine
combe,
gorge
abrupte.
R.
coumbo.
COUMBAS
(rom. Combaz,
Cumbas, b. lat.
Combassium, Combatio,
Combatis),
n.
de
1. Combas
(Gard)
;
nom
de fam.
mérid.
R.
Coumbo.
COUMBAT
(rom.
combat,
combatemen, cat.
combat,
esp.
port,
combaté),
s.
m.
Combat,
v.
bataio, batèsto.
Coumbat
d'orne contro
ome
,
combat
d'homme
à
homme,
combat
singulier.
Es
un
coumbat
que
vèn
defèndre
Ço qu'un
coumbat vèn eicita.
m. de
truchet.
L'amourous
coumbat.
la.
bellaudière.
R,
coumbatre.
coumbatènt,
coumbatent
(
1.)
,
ènto,
ento
(cat.
combatent,
port,
combatente, it.
combattente,
rom.
combatedor),
s.
et
adj.
Combattant,
v.
bataiadou.
Li coumbatènt
de la mesclado.
calendau.
Li
coumbatènt
furious l'un
sus
l'autre
abrivat.
j.
rancher.
Pren
uno
coumpagno
fort
lèsto
De
quinze
milo coumbatents.
b.
grima.ud.
H.
coumbatre.
COUMBATBE, COUMBATE
(g.),
COUMBATTE
(bord.), (rom.
cumbatre, combatre,
cat.
com-
oatre, it.
combattere),
v.
a.
et
n.
Combattre,
v.
bataia.
Se
conj.
comme
batre.
Quand
poudès
pas
coumbatre,
lorsqu'on
ne
peut
lutter.
Se
coumbatre,
v. r.
Se
combattre
;
se
battre
les
uns
contre
les
autres.
Lous Sarrasins
e
Chrestians
s'assemblèron
et
combatèron
ensèmble.
tersin.
Coumbatu,
coumbatut
(1. g.),
udo,
part.
Com¬
battu,
ue.
Ma meirino
Papelino
M'a croumpa
'ni matino
De
cinq
sou
Pèr coumbatre li
jusiòu
;
Li
jusiòu m'an
coumbatu,
M'an
jita
sus
l'ase
blu.
ch. de
nourrice.
It.
coum,
batre.
COUMBAU, COUMBAL
(t.),
COUMBAB
(a.),
Írom.
combat, b. lat.
cumbale),
s. m.
Étendue
l'une
co be,
vallon,
v.
valounado
;
couloir
dans les
rochers, ravin; dans les
Alpes,
v.
coulancho,
gouloun
;
Combal, De
Combaud,
noms
de fam.
méridionaux.
prov.
Fousco de colo
Devino de molo ;
Fousco de
coumbau,
Devino de mistrau.
R.
coumbo.
Coumbé,
v.
coumbèn
;
coumbè
pour coun-
vèn
(il convient).
coumbei,
s. m.
Pain
long, pain de boulan¬
ger
pesant
de 2
à
3 kilos,
en
Périgord,
v. pan.
Lous marchands
troumpen
sus
lou peis,
Que vendan
sau, sucre
ou
rousino,
Lou
boulengié
sus
lous coumbeis
E lou mounié
sus
la farino.
a.
chastanet.
R.
coumbiè ?
coumbeinot,
s.
m.
Le
Combeynot,
nom
d'une cime
des
Hautes-Alpes (3,153 mètres).
Coumbel,
\.
coumbet.
coumbello, coumello
(aUV. d.),
coum-
babello
(rouerg.), (rom. combella),
s.
f.
Jolie
combe,
petite
gorge,
vallon,
v. coum-
beto,
valengo
;
Les Combelles
(Hérault), Com-
melle
(Isère),
noms
de
lieux. R. coumbo.
coumbeirencho
(rom.
Combayrencha),
n.
de 1.
Combeyranche (Dordogne). R. coumbo,
aerenco.
Coumben,
v.
couvènt.
coumbèn,
enco,
adj. Qui
appartient
aux
combes,
aux
gorges, aux
vallées
;
Combin
,
nom
de fam. viv. R.
coumbo.
COUMBÈN,
COUMBIEN
(bord.), COUMBÉ
(1.),
cambé
(lim.),
cobbe
(g.),
adv.
Combien,
v.
quant
plus usité.
Coumbè que,
cobbe
que
(g.),
bien
que,
quoique,
en
Albigeois,
v.
emai.
Coumbenaple,
v.
counvenable
;
coumben-
cre, v.
counvincre; coumbenciéu,
v.
counven-
cien
;
coumbeni,
v.
counveni
;
coumbent,
v.
couvènt;
coumbergent,
v.
counvergènt.
coumbebnous,
n.
p.
Combernous,
nom
de
fam.
Iang.
R. coumbo,
Arnous.
Coumbersa,
v. counversa;
coumbersiéu,
v.
counversioun
;
coumbersiéu,
v.
counvulsioun
;
coumberso,
counverso
;
coumberti,
v. coun-
verti.
coumbertou,
s. m.
Espèce de corbeille
pour
transporter
le
fumier
ou
les
denrées,
en
Rouer-
gue.
R. coumporto.
Coumbesi, ino,
v.
counvesin.
coumbesso,
n.
p.
Avè tôuti
li
mau
de
Coumbesso,
avoir
toutes
sortes
de
maux,
être accablé
d'infirmités,
locution
proverbiale
qu'on
trouve
déjà dans
la
Bugado
prouven-
çalo (1649)
et
qui
vient
peut-être
du
mot
coumblesso.
coumbet, coumet
(g.),
coumbel,
coum-
bèl
(g.
querc.),
(rom. combet,
combelj,
s.
m.
Vallon étroit
et
court,
petit vallon,
v.
cluso
;
Combet,
Combel, Coumet,
noms
de
fam. mé¬
ridionaux.
Cóurri de
pèch
en
pèch, de
coumbèl
en
coumbèl.
p. de
cortète.
D'ount
ven
que soun
petit
troupèl
Nou
meno
apastenga
pèr
aqueste
coumbèl ?
id.
R.
coumbo.
coumbeto
,
coumeto
(g.),
coumboto
(lim.),
(b. lat. cumbeta),
s.
f.
Petite combe,
petite vallée escarpée,
gorge
étroite, dépres¬
sion de
terrain,
v.
valeto,
valoun; Combette,
nom
de fam. méridional.
Dins
uno
tranquilo coumbeto.
c.
deloncle.
Mas
coumetos
e mous
valous.
g.
d'astros.
R. coumbo.
coumbian, ano,
s.
et
adj. Habitant
de
Combs. R.
Combs.
Coumbicciéu,
v.
counvicioun
;
coumbida,
v.
counvida
;
coumbié
pour
counvèn (il
con¬
vient),
en
Bèarn.
coumbié
(habitant d'une
combe),
n. p.
Combié,
Combier,
Descombiers,
noms
de
fam.
mérid. R. coumbo.
cocmbihoun,
couMBiLiiou
(1.),
s. m.
Val¬
lon
exigu,
petite
gorge
étroite,
v.
angouisso.
R. coumbel.
coumbina,
escoumbina(L),
councubixa
(d.), (rom.
cat.
esp.
port,
combinar, it. lat.
combinaré),
v. a.
et
n.
Combiner; économi¬
ser
;
supputer, compter,
v.
coumta
;
se
servir
à
deux
et
alternativement d'une chose.
Coumbino
en
caminant la
plus
flèro
tempèsto.
j. rancher.
Coumbino,
coumparo,
s'entrigo.
h. morel.
Se
coumbina, v. r.
Se combiner
;
combiner
se
revenus,
ses
moyens.
Se saup pas
coumbina, il
n'a
pas
d'ordre
dans
ses
affaires.
Coumbina,
coumbinat
(1. g.),
ado,
part.
Com¬
biné,
ée.
coumbinaire, abelló, aibis,
airo,
S.
et
adj. Celui, celle
qui combine.
Aquelo femo
es
pas
coumbinarello,
cette
femme
n'est pas
ménagère.
R. coumbina.
coumbinatiéu,
ivo, ibo
(rom. combina-
tiu,
iva), adj.
t.
se.
Qui
peut
se
combiner.
R. coumbina.
Coumbine,
v.
counveni
;
coumbinè
pour
counvenié
(il convenait),
en
Gascogne.
coumbineja,
v. n.
Faire
de petites
combi¬
naisons, combiner
minutieusement,
v.
cal¬
cula. R. coumbina.
coumbinesoun,
coumbinasou(l. lim. g.),
(cat.
combinacion, combinació,
it. combi-
nazione, b.
lat.
combinatio,
onis),
s.
f.
Com¬
binaison,
v.
comte.
Uno coumbinesoun
qu'à l'ourguei
cerco
un
brès.
h.
morel.
R.
coumbina.
Coumbirous,
v.
counviroun
;
coumbit,
v.
counvit.
coumbla,
cumbla
(b.),
(cat. colmar, lat.
cumulare),
v. a.
Combler,
remblayer,
v. a-
tura, coumoula, plus usités.
Coumbla de boni
maniero,
recevoir très
gracieusement.
Coumbla,
coumblat(L),
ado,
part.
Comblé, ée.
Lou
mariiigi m'aurié
coumblat
De
toulos sortos
d'infourtunos.
c.
brueys.
coumble, coume, coumo
(m.),
coumoul
(1.),
coumou, coumoub
(a.),
(rom.
comol,
port,
combro, cumulo,
b. lat. comblus, lat.
cumulus),
s. m.
Comble,
ce
qui
dépasse la
mesure,
v.
coucoulucho, coumoulun
;
com¬
blement, vide
à
remplir,
remblai,
grand
vo¬
lume, grande
quantité,
v.
boulum,
mouloun;
faîte, chapeau,
v.
coume.
Coumble de
plueio, déluge,
grosse aver¬
se,
v.
coumplot
;
coumble
de perfecien (Zer-
bin),
merveille
de beauté
;
pèr
coumble,
pour
comble,
par
dessus le
marené
;
acò
demando
un
beu
coumble,
il
faut
beaucoup
de
maté¬
riaux pour
combler
ce
vide
;
vaqui
un
fort
coumble, voilà
un
grand vide,
difficile
à
rem¬
plir
;
faire forço
coumour,
être
très
volu¬
mineux
;
acà ton
pas
grand
coumour,
cela
n'occupe
pas
beaucoup de
place.
La
carretó
à coumble
cargado,
Bèn remoucado
e
bèn bihado.
m.
trussy.
coumble, coumblo,
adj. Comble, plein
outre
mesure,
v.
coume
plus usité. R.
coum¬
ble 1.
Mau-Coumble, Maucomble,
nom
de
fam.
languedocien.
coumblesso,
s.
f.
Foison,
grande quantité,
v.
tarabàstado.
Aguè de
pres
uno
coumblesso
E
fuguè
sèt
fes
courouna.
a..
boudin.
R.
coumble.
Coumblot,
v.
coumplot.
coumbo,
coumo
(g.),
coume
(b.),
combo
(d.),
(rom.
cumba, comba,
coma,
b. lat.
cumba, angl.
comb,
sansc.
kumba, vallée,
fr. combe dans le
Jura),
s.
f.
Vallée profonde
et
resserrée,
vallée
encaissée,
gorge, v.
cluso,
gorgo,
valado,
vau
;
dépression,
lieu bas,
enfoncement
(gr.
xú/tfo;),
v.
baisso,
coumbau
;
Lacombe
(Aude), Combes
(Hérault),
noms
de
lieux
;
Combe, Lacombe,
Lascombes, Lacou-
me,
De Combe,
Decombe,
Descombes, Decom-
bis, Combis,
noms
de
fam.
méridionaux.
La coumbo de
Lourmarin, la
Combe de
Lourmarin
(Vaucluse)
;
la
Grand-Coumbo,
la
Grand'Combe
(Gard)
;
lou paire Lacoum-
bo, le
père
Lacombe, jésuite
de Tulle, poète
satyrique
limousin du
18°
siècle
;
lou felibre
Lacoumbo,
Joseph-IIippolyte Lacombe, poète
quercinois, de
Caussade
(Tarn-et-Garonne).
prov.
A
cado coumbo
se
trobo
un
pue,
on
trouve
des
difficultés
partout.
coumbo, coumba
(for.),
(rom.
esp.
comba,
courbure),
s.
f.
Ballot de
chanvre,
en
Forez,
v.
matau.
coumbo-basso,
s.
f. La
Combe-Basse
(Hé¬
rault).
coumbo-baudo
(vallée joyeuse),
n.
de 1.
Combe-Baude
(Gard).
coumbo-bello,
n.
del.
Combe-Belle
(Hé¬
rault,
Gard).
coumbo-bono
,
n.
de
1.
Combe-Bonne
(Gard).
coumbo-bounet,
n.
de 1.
Combe-Bonnet
(Lot-et-Garonne).
coumbo-brulo,
s.
f.
Nom d'une vallée
du
mont
Ven
toux.
coumbo—bbuno,
n.
de 1.
Combe-Brune
(Dordogne).
coumbo-caudo
(rom.
b. lat.
combacauda,
gorge
chaude),
n.
de 1.
Coume-Caude
(Ariège,
Gard);
Combacal,
nom
de fam.
languedocien.
i
77
1...,607,608,609,610,611,612,613,614,615,616 618,619,620,621,622,623,624,625,626,627,...2382
Powered by FlippingBook