Lou Tresor dóu Felibrige - page 638

630
GOUNSINUS
COUNSOUNANT
La
counsigno
a
d'hie
tant-e-piéi-mai.
j.
roumanille.
R.
counsigna.
Counsiba, counsihaire,
v.
counseia,
coun-
seiaire.
counsinus,
s.
m.
t.
de
géométrie. Cosinus.
R.
coum,
sinus.
Counsir,
v.
counsèu.
coUNSiSTA(cat.
esp.
consistir, it.
lat.
con¬
sister
e),
v. n.
et
a.
Consister
;
amasser,
éco¬
nomiser,
en
Languedoc
et
Querci,
v.
acampa.
En que
counsisto
la
vertu
?
en
quoi
con¬
siste la
vertu
?
Noun counsiston
qu'à la
paciènci.
c. brueys.
Auras
tres
sous
de
revengut
qu'ai counsislat.
j.
laurès.
COUNSISTÈNCI
,
COUXSISTÉNCIO (g ),
counsistenço
(1.), (rom.
cat.
port.
esp. con¬
sistència, it. consistensa, lat.
consistentia),
s.
f.
Consistance,
v.
cors,
tenesoun.
COUNSISTÈNT,
COUNSISTENT
(1.),
ÈNTO,
knto
(cat. consistent,
esp.
port.
it. consis-
tente),
adj. Consistant,
ante.
COUNSISTÒRI
(rom.
cat.
consistori,
esp.
port.
it.
consistorio, lat.
consistorium),
s.
m.
Consistoire.
Lou
counsistòri
dóu
Gai
Sabè, lou
gai
counsistòri de
Toulouso,
nom
que
prit le
Collège
des
sept
Troubadours, fondai
eurs
de
l'Académie des Jeux Floraux
de Toulouse
;
lou
counsistòri
felibren, le
corps
académique
formé
par
les
Majoraux, dans l'association
du
Félibrige
;
lou counsistòri de
la Bourso,
endroit de Toulouse où
les
prieurs
et
consuls
des marchands
s'assemblaient
pour
régler
les
affaires commerciales.
Un
capitoul,
barbo d'ibòri,
Me
parlée d'aquesto
faiçou,
Sur la
porto
del
counsislòri.
g. de barutel.
Li
troubaire
enaura
sourtien
dóü counsistòri.
g. b.-wyse.
counsistouriau,
counsistoürial
(1.),
alo
(cat.
esp.
port,
consistorial,
it.
consis-
toriale,
lat.
consistorialis), adj. Consistorial,
aie.
Avoucat
counsistouriau
au
parlamen
de
Grenoble,
avocat
consistorial
au
parle¬
ment
de
Grenoble; li
salo counsistourialo
dóu
palais
d'Avignoun, les
salles consisto-
riales du
palais pontifical d'Avignon.
Lou secretari
legigué la
decisioun counsistou¬
rialo.
c.
de
villeneuve.
counsolo
(it. consola, lat.
consolida),
s.
f.
Console
;
consoude,
plante.
Li counsolo que
porton
lou balcoun.
a.
chabanier.
counsolo-iMajour
(rom.
cossouda
ma¬
jor,
lat.
consolida major),
s.
f. Grande
con¬
soude,
symphytum
consolida
(Lin.),
plante,
v.
erbo-di-cime.
counsono,
counsouno
(1.
g.), (lat.
con-
sona, rom.
cat.
consonant,
it.
esp.
conso-
nante),
s.
f.
t.
se.
Consonne.
COUNSÒRCI
(lat. Consortia),
n.
de
f.
Con-
sorce.
Santo
Counsòrci,
sainte
Consorce, fille
de
saint Eucher
et
sœur
de sainte
Tulle,
née dans
les
Basses-Alpes,
v.
Ouqueri, Tùli.
counsorço
(rom. b.
lat. consorcia,
con¬
sortia,
cat. consorci,
esp.
consorcio, it.
con-
sorsio, lat. consortium),
s.
f.
Société,
com¬
pagnie (vieux),
v.
soucieta.
Counsorço del
tems
present,
titre d'un
divertissement
carnavalesque
imprimé
à
Tou¬
louse
au
18e
siècle.
COITNSORT
(esp.
port.
it.
consorte, lat.
consors,
ortis),
s. m.
Consort,
participant,
v.
sòci.
Counsorto
pour
coundorso.
COUNSÒUDO, COUSSÒUDO
(m.),
CONSÒUDO,
CANSÒUDO,
CASSÒUDO
(1.
rh.),
CASSÒURO
(montp.),
CASSAUDO, CANSAUDO,
COUSSAU-
do, poussaudo
(1.
Velay),
(rom. consouda,
cossouda,
port,
consolda,
esp.
consuelda,
it.
lat.
consolida),
s,
f. Prêle,
queue-de-cheval,
plante dont
la tige
est
formée de
comparti¬
ments
qui
l'un à l'autre
sont
comme
soudés
(lat.
consolidati),
v.
couëto-de-rat
;
tortis
qu'on
fait
avec
cette
plante
pour
écurer la
vaisselle,
lavette,
v.
escureto,
erbo-de-veis-
sello, fretadou,
torco
;
Cassoute,
nom
de
fam. marseillais.
Amoulouna
coume uno
counsàudo, chif¬
fonné
comme
un
bouchon.
Derrabas de
sòudo,
Entourlihas
de eounsòudo.
j.-b.
nalis.
Vole
plus
que
Miano
vague
i eounsòudo.
j.
roumanille.
prov.
Lavas
la tèstoà-n-un
mouro
:
n'ensaréspèr
vosto
eounsòudo
e
voste
leissiéu.
Du
mot
eounsòudo semble
dériver
le
terme
cadastral
«
conse
ou
causse
»
(b. lat.
consoa,
consua,
consola,
consona,
consoauda,
cos-
sa),
qui
désigne
d'anciens
terrains
marécageux
où la
prêle
croissait
en
abondance,
à
Aigues-
Mortes
et à
Arles.
L'étang de
Consecanières
(conse où
croissent
les
roseaux,
cano), dans
la
commune
des
Saintes-Maries-de-la-Mer,
pa¬
raît
avoir la
même
étymologie.
counsòudo-bastardo,
s.
f.
Prêle
desfleu-
ves,
equisetum
fluviatile
(Lin.),
et autres
espèces.
counsóudoun, coussóudoun,
s. m.
Pe¬
tite
prêle,
lavette de prêle tortillée.
Càspi
! faurrié
dous
coussóudoun
Pèr li
desbarnissa
lei
brego.
f.
martelly.
Setorson
pèr lou sòu
coume
de coussóudoun.
f.
gras.
R. eounsòudo.
Counsoul,
v. conse.
counsoula,
acounsoula
(1.),
counsou-
ra(Var),
(rom. consolar, acossolar,
cat. esp.
port,
consolar, it.
lat.
consolaré),
v.
a.
Con¬
soler,
v.
assoula,
deslagna.
Counsole,
oies,
olo,
oulan,
oulas,
olon,
ou
(m.)
counsouéli,
oueles, ouelo,
oulan,
oulas, ouelon,
ou
(Var)
counsoucri,
etc.
prov.
Fai
bon i
gaiard
counsoula limalaut.
Dieu counsolo
aqucUi de
dedins
;
li
de
deforo,
fagon
coume
podonl
Se
counsoula,
v.
r.
Se
consoler.
Counsolo-te,
counsouelo-ti
ou
coun-
souero-ti
(m.),
console-toi.
Counsoula,
counsoulat
(1. g.),
ado,
part, et
adj.
Consolé,
ée;
un
des
noms
que
se
don¬
naient
les
hérétiques
albigeois
arrivés
à la
per¬
fection, c'est-à-dire
ayant
reçu
l'absolution
de
leurs
péchés,
v.
bon-ome, perfet
;
Consolat,
nom
de
fam.
provençal.
Ço
que
l'a
Counsoula,
Es que teto
de bon
la.
vieux noël.
prov.
Véuso
daurado,
Lèu counsoulado.
counsoulable,
ablo
(cat.
esp.
consola-
ble,
port,
consolavel,
lat.
consolabilis),
adj.
Consolable.
counsoulacioun,
coc
nsoulacien
(m.),
counsoulaciéu
(1.
g.
d.),
(rom.
consolation,
cat.
consolació,
esp.
consolacion,
it.
conso-
lasione,
lat.
eonsolatio,
onis),
s.
f. Consola¬
tion,
v.
soulas.
Nosto-Damo
de
Counsoulacioun,
voca¬
ble
sous
lequel
la
Vierge
est
honorée,
à
Saint-
Remy
en
Provence,
à Montfrin
(Gard),
à Col-
lioure
(Pyrénées-Orientales)
et
près
de
Bé-
ziers;
lou
patriarcho
de la
counsoulacioun
d'Aquitàni,
nom
qu'on
donnait
au
chef
ec¬
clésiastique
des
Albigeois
d'Aquitaine.
counsouladis
,
isso
(
it.
consolativo),
adj. Qui
est
consolé,
ée,
propre
à
consoler.
Tène-te
dounc
counsouladis.
j.
roumanille.
Toun
bèu
regard
counsouladis.
a.
crousillat.
R.
counsoula.
counsouladou,
ouiRO,
ousîo
(rom.
cat.
esp.
port,
consolador,
ora,
it.
eonsolatore),
s.
et
adj. Consolateur, trice,
v.
counsoulaire.
Segur
i'a
pas
en-lioc
talo
counsouladouno.
a.
villié.
R.
counsoula.
COUNSOULAIRE
,
ARELLO
,
AIRIS
,
AIRO
(rom.
consolaire),
s.
et
adj.
Celui,
celle
qui
console,
v.
assoulaire.
Fauto
d'un
baume counsoulaire.
j. jasmin.
Em'
acò
reprenguà
soun
parla
counsoulaire.
d. garnier.
La
vierge
counsoularello,
la
vierge
con¬
solatrice,
tableau du
peintre provençal
Papety,
au
musée
de
Marseille.
R.
counsoula.
couksoulamen,
counsoulament
(d.),
counsoulè
(b.),
(b. lat.
consolamentum),
s. m.
Action de
consoler, consolation,
v. coun¬
soulacioun; espèce
de
sacrement par
lequel
les
Albigeois
conféraient
l'absolution
en
impo¬
sant
les mains. R.
counsoula.
counsoulant,
anto
(it. consolante), adj.
et
s.
Consolant,
ante
;
consolateur, trice.
Se l'amistat
es
counsoulanto,
S'abi de
cor
mai
de milanlo
Qu'à
vostres
plours
mesclon de
plours.
a. mir.
R. counsoula.
Counsoulat,
v.
counsulat.
counsouleto
(cat.
consuela),
s.
f.
Fiche
de consolation.
Pèr darniero
counsouleto.
m.
decard.
R. counsoula.
counsoulida
(rom.
cat.
esp.
port,
conso¬
lidar, it. lat.
consolidaré),
y.
a.
Consolider,
v.
aceira,
arregi,
asseta,
assoulida,
soulida.
Se
counsoulida,
v.
r.
Se
consolider.
Counsoulida,
counsoulidat
(1. g.),
ado,
part,
et
adj. Consolidé,
ée.
La
fango destrempado
Èro
counsoulidado.
m.
de
truchet.
COUNSOUUDACIOUN
,
COUNSOUL1DACIEN
(m.),
COUNSOULIDACIÉU
(1.
g.
d.), (rom.
cat.
consolidació,
esp.
consolidation, it.
consoli-
dazione,
lat. consolidatio, onis),
s.
f.
Con¬
solidation.
COUNSOULIDAMEN
,
COUNSOULIDAMENT
(d.), (rom.
consolidament,
it. consolida-
mento),
s. m.
Action
de consolider. R.
coun¬
soulida.
counsoulïdatiéu,
ivo
(rom.
cat.
conso-
lidatiu,
iva),
adj.
Consolidant,
ante.
R.
coun¬
soulida.
counsoulin
(it.
Consolini,
nom
de
fa¬
mille),
n. p.
Consolin,
nom
de
fam.
provençal.
Jóusè
Counsoulin,
noum
célébré
encè dei
tam¬
bourinaire.
f.
vidal.
R.
conse.
Counsouma,
v. counsuma.
COUNSOUMCIOUN
,
COUNSOUMCIEN
(m.),
COUNSOCMCIÉU
(1.
g.
d.), (rom.
consompcio,
consumpció,
cat.
consumpció,
esp.
consun-
cion, it.
consunzione,
lat.
consumptio.
o-
nis),
s.
f.
Consomption,
v.
counsùmi,
mar-
rano,
secarié.
Counsoumi,
v.
counsumi
(consumer)
;
coun-
soumi,
v.
encounsoumi
(endormir).
couNSOUMis,
cousoumet
(g.),
s. m.
Moule
de
rivière,
mulette des
peintres, anodonte,
co¬
quillage
bivalve,
en
Languedoc,
v.
lustro.
Mamoto
coumo
un
cousoumet,
g.
d'astros.
grasse
comme
une
moule. R.
encounsoumi.
counsouna
(rom.
cat.
consonar,
it.
lat.
consonare),
v. n.
Être
consonnant.
Se
conj.
comme
soùna.
counsounanço
(rom.
consonansa,
rom.
cat.
esp.
consonància,
it.
consonansa,
lat.
consonantia),
s.
f.
Consonnance,
v.
acour-
danço,
assounanço.
counsounant,
anto
(rom.
cat.
conso¬
nant,
it.
consonante),
adj.
Consonnant,
con¬
cordant,
ante,
v.
assounant.
Dab de
gestos
que soun
Fort
counsounants
a
ta
rasoun.
g.
d'astros.
R.
counsouna.
1...,628,629,630,631,632,633,634,635,636,637 639,640,641,642,643,644,645,646,647,648,...2382
Powered by FlippingBook